WILLEM TIMMERS
Toen ik in 2015 de allereerste oproep van De Ontmoeting zag, aarzelde ik even. Ik had wel een idee voor een film, maar die was nog zo vaag. Daarnaast leken de voorwaarden toch ook een beetje eng en beklemmend: minimaal de helft van het budget moest ik crowdfunden, de film mocht een maximale lengte hebben van 6 minuten en het moest ook nog eens vernieuwend en uitdagend zijn. En dat terwijl er al zoveel over het onderwerp werd gemaakt! Maar wat had ik ook te verliezen.
Mijn filmplan Jordy in Transitland werd aangenomen bij De Ontmoeting en VPRO Dorst. Het voelde als een overwinning die me tegelijkertijd zowat een existentiële crisis aanjaagde. Shit zeg, nu moest dat filmidee er ook echt gaan komen! Maar die onrust werd door het bevlogen team van VPRO Dorst al snel weggenomen.
Ik zag ook erg op tegen dat crowdfunden. Ik was gewend aan subsidieaanvragen en regeltjes van filmfondsen en kende de fijne kneepjes van het crowdfundvak niet. Daar waar ik normaliter een paarkoppige commissie of jury moest overtuigen van een sterk filmplan moest ik nu veel meer met de billen bloot. Ik moest mijn eigen netwerk, maar zo ook de rest van Nederland overtuigen dat deze film gemaakt móest worden. Als ik daar nu op reflecteer is dat enkel ten goede gekomen voor de film. Ik heb nog harder moeten nadenken over het bestaansrecht ervan. Waarom deze film, door mij, voor jou, op dit moment, in deze vorm?
Tijdens de crowdfundperiode hebben we dan ook flink campagne gevoerd. De activist in me was weer flink wakker geschud. Van radio-interviews tot de geschreven pers, iedereen moest en zou weten van onze film. En met succes, we sloten de crowdfunding af met een dikke zegen.
VPRO Dorst heeft me ook tijdens de realisatiefase van Jordy in Transitland waanzinnig begeleid en gecoacht. Alle beren op de weg werden stuk voor stuk neergeknald, met een geweer dat we samen vasthielden. Niet doordat ze zelf met antwoorden en ideeën te kwamen, maar juist door scherpe vragen te stellen tijdens het maakproces. Zo bleef de film mijn kind.
Ik ben dankbaar dat ik middels De Ontmoeting mijn handtekening als maker heb kunnen ontwikkelen, waarbij experiment centraal stond. De vrijheid die ze me enerzijds boden en de sturing en coaching anderzijds heeft geleid tot een eigenzinnige film waar ik zo ontzettend trots op ben en die tekenend is voor de rest van mijn carrière in film.
Mijn filmplan Jordy in Transitland werd aangenomen bij De Ontmoeting en VPRO Dorst. Het voelde als een overwinning die me tegelijkertijd zowat een existentiële crisis aanjaagde. Shit zeg, nu moest dat filmidee er ook echt gaan komen! Maar die onrust werd door het bevlogen team van VPRO Dorst al snel weggenomen.
Ik zag ook erg op tegen dat crowdfunden. Ik was gewend aan subsidieaanvragen en regeltjes van filmfondsen en kende de fijne kneepjes van het crowdfundvak niet. Daar waar ik normaliter een paarkoppige commissie of jury moest overtuigen van een sterk filmplan moest ik nu veel meer met de billen bloot. Ik moest mijn eigen netwerk, maar zo ook de rest van Nederland overtuigen dat deze film gemaakt móest worden. Als ik daar nu op reflecteer is dat enkel ten goede gekomen voor de film. Ik heb nog harder moeten nadenken over het bestaansrecht ervan. Waarom deze film, door mij, voor jou, op dit moment, in deze vorm?
Tijdens de crowdfundperiode hebben we dan ook flink campagne gevoerd. De activist in me was weer flink wakker geschud. Van radio-interviews tot de geschreven pers, iedereen moest en zou weten van onze film. En met succes, we sloten de crowdfunding af met een dikke zegen.
VPRO Dorst heeft me ook tijdens de realisatiefase van Jordy in Transitland waanzinnig begeleid en gecoacht. Alle beren op de weg werden stuk voor stuk neergeknald, met een geweer dat we samen vasthielden. Niet doordat ze zelf met antwoorden en ideeën te kwamen, maar juist door scherpe vragen te stellen tijdens het maakproces. Zo bleef de film mijn kind.
Ik ben dankbaar dat ik middels De Ontmoeting mijn handtekening als maker heb kunnen ontwikkelen, waarbij experiment centraal stond. De vrijheid die ze me enerzijds boden en de sturing en coaching anderzijds heeft geleid tot een eigenzinnige film waar ik zo ontzettend trots op ben en die tekenend is voor de rest van mijn carrière in film.
– Willem Timmers, regisseur van JORDY IN TRANSITLAND
"Het voelde als een overwinning die me tegelijkertijd zowat een existentiële crisis aanjaagde."
