JORDI WIJNALDA
'THE RIGHT PLACE, THE RIGHT TIME'
In al het gehannes en geharrewar dat onlosmakelijk verbonden is aan het maken van films komt er heel soms iets op precies het juiste moment voorbij. Iedere avond bid je zachtjes tot de filmgoden dat iemand plots iets bedenkt waardoor in één klap je geliefde film de weg van je hoofd naar het witte doek zal maken. Je slentert, samen met alle andere filmmakers in dit land, over de door de filmindustrie gebaande paden, totdat plots, in de bosjes, een soort Repelsteeltje je toefluistert: “Hey, jij – kom eens kijken wat ik voor je heb…”
In december 2015 bleek het niet een pokdalige sprookjesgnoom, maar een handvol breedgrijnzende supporters van jong Nederlands filmtalent dat die mogelijkheid aanreikte. Het heette “De Ontmoeting”, en bleek even sympathiek als de bijzonder pretentieloze naam deed vermoeden: een toegankelijke nieuwe route tot een klein, maar waardevol budget voor een korte film voor door louter passie gedreven projecten van nieuw talent. Een broodnodige stap vòòr Kort!, het instapniveau van het Deltaplan van het Nederlands Filmfonds, dat felbegeerde kortefilmpotje waar alle Nederlandse filmmakers zo hardnekkig om strijden. Bovenal begrepen de initiatiefnemers van De Ontmoeting een onuitgesproken waarheid als geen ander: er zijn genoeg korte films voor veel minder dan 80.000 euro gemaakt kunnen (en misschien zelfs moeten!) worden.
Ik had het grote geluk dat GILLES, een verontwaardigd en urgent passieproject opgezet door mijn twee schrijversvrienden Wander en Ashar, genoeg impact op de “Ontmoetenden” had om geselecteerd te worden voor de eerste editie van het programma. Onder de auspiciën van BIND Film, de producenten van een van mijn favoriete Nederlandse films (Gluckauf), werd ons filmavontuur in gang gezet. Met een initiële bijdrage van 5.000 euro, plus maar liefst 7.500 euro die we in een slopende maar waardevolle crowdfundcampagne wisten te verzamelen, zijn we in auto’s en busjes naar Parijs gesjeesd om in de nachtelijke straten van Belleville een baldadig, pijnlijk oprecht verhaal te vertellen: hoe haat kan verbinden ten koste van liefde.
Als filmmaker en als mens heb ik bijzonder veel geleerd van GILLES. Sommige lessen sneden diep, als bliksemschichten bij heldere hemel – maar ze bleken, tot op de dag van vandaag, noodzakelijk en waardevol. Toch is me voornamelijk bijgebleven hoeveel puurder de ervaring van het daadwerkelijke máken van een film is in vergelijking met alle bullshit (pardon my French) die, vaker dan me lief is, de wateren van het filmproces vertroebelt. Er gaat absoluut niets boven met een groep getalenteerde mensen – vrienden! – op een filmset staan en het verhaal dat je vertellen wilt sámen zo goed mogelijk naar beeld en geluid vertalen. It’s the freakin’ school of life.
De enige manier waarop je als filmmaker kunt groeien, is door simpelweg films te maken en blijven maken – en ik ben bijzonder dankbaar dat De Ontmoeting dat heeft ingezien.
In december 2015 bleek het niet een pokdalige sprookjesgnoom, maar een handvol breedgrijnzende supporters van jong Nederlands filmtalent dat die mogelijkheid aanreikte. Het heette “De Ontmoeting”, en bleek even sympathiek als de bijzonder pretentieloze naam deed vermoeden: een toegankelijke nieuwe route tot een klein, maar waardevol budget voor een korte film voor door louter passie gedreven projecten van nieuw talent. Een broodnodige stap vòòr Kort!, het instapniveau van het Deltaplan van het Nederlands Filmfonds, dat felbegeerde kortefilmpotje waar alle Nederlandse filmmakers zo hardnekkig om strijden. Bovenal begrepen de initiatiefnemers van De Ontmoeting een onuitgesproken waarheid als geen ander: er zijn genoeg korte films voor veel minder dan 80.000 euro gemaakt kunnen (en misschien zelfs moeten!) worden.
Ik had het grote geluk dat GILLES, een verontwaardigd en urgent passieproject opgezet door mijn twee schrijversvrienden Wander en Ashar, genoeg impact op de “Ontmoetenden” had om geselecteerd te worden voor de eerste editie van het programma. Onder de auspiciën van BIND Film, de producenten van een van mijn favoriete Nederlandse films (Gluckauf), werd ons filmavontuur in gang gezet. Met een initiële bijdrage van 5.000 euro, plus maar liefst 7.500 euro die we in een slopende maar waardevolle crowdfundcampagne wisten te verzamelen, zijn we in auto’s en busjes naar Parijs gesjeesd om in de nachtelijke straten van Belleville een baldadig, pijnlijk oprecht verhaal te vertellen: hoe haat kan verbinden ten koste van liefde.
Als filmmaker en als mens heb ik bijzonder veel geleerd van GILLES. Sommige lessen sneden diep, als bliksemschichten bij heldere hemel – maar ze bleken, tot op de dag van vandaag, noodzakelijk en waardevol. Toch is me voornamelijk bijgebleven hoeveel puurder de ervaring van het daadwerkelijke máken van een film is in vergelijking met alle bullshit (pardon my French) die, vaker dan me lief is, de wateren van het filmproces vertroebelt. Er gaat absoluut niets boven met een groep getalenteerde mensen – vrienden! – op een filmset staan en het verhaal dat je vertellen wilt sámen zo goed mogelijk naar beeld en geluid vertalen. It’s the freakin’ school of life.
De enige manier waarop je als filmmaker kunt groeien, is door simpelweg films te maken en blijven maken – en ik ben bijzonder dankbaar dat De Ontmoeting dat heeft ingezien.
– Jordi Wijnalda, regisseur van GILLES
"Het heette 'De Ontmoeting', en bleek even sympathiek als de bijzonder pretentieloze naam deed vermoeden"
